Rozdział 30

Rozdział 30

Obudziłam się w pustym łóżku. Dziwny  dyskomfort dominował dolne partie mojego ciała. Owinęłam się kołdrą i poszłam do łazienki. Wzięłam gorący prysznic. Cholera... W co ja się ubiorę ? Wróciłam do sypialni otulona ręcznikiem i weszłam do jego garderoby. Na podłodze leżała karteczka.
- Baby,
Masz tu kilka starych ubrań i garderobę
ciuchów ode mnie.W pudełkach znajdziesz
wszystko co Ci potrzebne. Jesteś cudowna.
KOCHAM CIĘ
                                H.S
 

Whow.. Czyli tak wygląda życie jego kobiet ? Seks, słodkie liściki o poranku i drogie prezenty ? Wybrałam http://photo3.ask.fm/676/129/518/1280003034-1qi0a2b-h5pa5c30ajmtagk/original/23.jpg, związałam włosy w wysokiego kucyka i umalowałam się tym co znalazłam w jednym z pudełek. Całkiem nieźle. Bardzo podoba mi się jego dom. Rozglądałam sie po pięknym wnętrzu. Whow. Dotarłam w końcu do kuchni i zrobiła lekkie śniadanie. 

- Dzień dobry pani Styles. 

- Cześć, mam na imię Summer.

- Nie wolno mi tak do pani mówić. Pan Styles zabrania. 

- Psychopata. - mruknęłam  i zaczęłam przeglądać szafki i lodówkę. Chciałam przygotować mu na obiad pieczeń z warzywami ale nie było groszku. Cholera. Obiecałam mu, że nie będę wychodzić.. Wzięłam telefon, znalazłam jego numer i wysłałam mu smsa. 

- Mogę iść do sklepu ?

Czułam się jak mała dziewczynka pytająca tatę o pozwolenie. Minęło pół godziny, a on nie odpisał. Przecież się nie dowie. Założyłam buty i wyszłam. Gdy tylko zamknęłam za sobą drzwi jego samochód stanął na dole schodów. 

- A ty dokąd ?! - ruszył wściekły w moją stronę. 

- Do sklepu.. napisałam Ci smsa, ale mi nie odpisałeś, a ja potrzebuję groszek, żeby zrobić obiad. 

- Obiecałaś, że nie będziesz wychodzić.

- Ale

- Ale groszek, tak wiem. - wywrócił oczami i wziął mnie za rękę. O jejuu on jest taki elegancki. 

- Czemu mi nie odpisałeś  ?  - szliśmy ulicą. 

- Bo musiałem się upewnić, że mnie nie okłamujesz..

- Dlaczego mi nie ufasz ? 

- Summer moja była mnie zdradzała i właśnie zawsze " Chodziła do sklepu ".

- Jebana suka. 

- Spokojnie maluchu.. - objął mnie ramieniem. 

- Dlaczego Twoja sprzątaczka nie może ze mną gadać ? 

- Bo ma niewyparzony dziób. - otworzył drzwi i puścił mnie przodem do sklepu. Odnalazłam groszek i wróciłam do Harry'ego. 

- Potrzebujesz coś jeszcze ? Może jakieś.. kobiece.. no wiesz.. podpaski czy coś.. - ale się zmieszał. Pocałowałam go w policzek.

- Nie, na razie nie potrzebuję. 

- Jak coś to mów.

- Dobrze. - wziął jeszcze precle i piwo i wyszliśmy. Wniósł zakupy do kuchni i wyjął kluczyki od auta. 

- Baby proszę zostań już w domu. 

- A ty dokąd ?

- Do pracy. 

- Kiedy wrócisz ? 

- Koło 16 dobrze ? 

- Dobrze. - musnął moje usta. 

- Umm Summer Zayn przyniesie dla mnie paczkę. Weź ją od niego i połóż w moim gabinecie. 

- Nie ! Nie on proszę Cie tylko nie on ! 

- Kochanie należysz do mnie. On Cie nie tknie. 

- Lou, Niall, Liam ? Nie mogą oni ? 

- Baby nie dyskutuj. On Cie nie skrzywdzi. - znów mnie pocałował i wyszedł. Pierdolenie. Pokroiłam warzywa, przyprawiłam mięso i wstawiłam wszystko do pieczenia akurat kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi. Wzięłam ze sobą nóż. 

- Cześć - mruknął. 

- Cześć. - niechętnie wpuściłam go do środka. Poszedł do salonu. Cholernie się bałam. Wyciągnął do mnie rękę z pakunkiem. 

- Daj to Harry'emu. Nie otwieraj.

- Ok. 

- Nie musisz się mnie bać. I tak Cie kiedyś zerżnę. - klepnął mnie mocno w tyłek i wyszedł. Stałam taka oniemiała jeszcze chwilę. Wszystko powiem Harry'emu. Odniosłam to coś do jego gabinetu i wróciłam do kuchni pilnować jedzenia. Kilka minut przed 16 podjechał pod dom. Odwiesił marynarkę na oparcie krzesła. 

- Cześć. 

- Cześć. 

- No i co ? Zayn nic nie zrobił.

- Nic oprócz klepnięcia mnie w tyłek z taką siłą, że nie mogę siedzieć i stwierdzenia, że mnie zerżnie. 

- Co ?!

- To samo. 

- Nie wierzę Ci Summer. 

- Co ?! Twój psychopatyczny kolega

- Milcz ! 

- Harry

- Skończyłem ! - postawiłam przed nim obiad i z trudem usiadłam naprzeciwko niego. Rzucił mi podejrzliwe spojrzenie i wstał z miejsca.